#5 Everything is Love

Welkom at article #5 of the series ’10 lessons learned from a true Horseman’. In the last article you would have been able to read how you can be sure the mechanics in your horses brain cLICKED.
In this article I would like to explain to you how you can constantly keep your horse convinced that he is loved and you are doing things WITH him and FOR him instead of TO him. In an earlier article we already spoke about how to remind your horse that he can trust you. In this article I will show you an example of how to use this in a later stadium.

Berni & Jack

During the NH Experience this year (2015) guest instructor Berni Zambail helped my students and my both to constantly revert to the first exercise we both like to teach our students; ‘Trust me’. This exercise helps your horse to start focusing on your body language whenever he gets unconfident and find security with you, in the beginning through simple patterns like waving your stick or rope around with rhythm.

A clear example of how to practice this later was the first private lesson I had during the course with Varox. Varox is a horse with a full backpack of not-so-nice history and this was the first time he came to an extern course with me on a big (busy competition) terrain. He was upset of course with all the different things going on and constantly threatened to lose his attention to other things (which would usually lead to an attempt to pull loose and leave).

With some effort, we finally arrived at the arena and Berni offered to play with him for a bit first to show what he would do in my place.
Berni knew how to get his attention almost immediately and ofcourse there were a couple of specators that were a bit shocked by his offered clarity towards the horse. What showed itself very seen though was that, next to the needed ‘phase 4’ here and there, a rub, smile and an encouragement always followed right away. The sharper the correction, the longer and friendlier the following encouragement offered.
And so it was obvious to everyone present that the horse, after his first surprise over the fact that this man knew what he was doing, sought his guidance and confidence from Berni because he knew he would not be criticized  but would be constantly thanked and praised for his try to make the right choices. This is also the Horseman I wrote about in ‘How to recognize a true Horseman?’

So what was the lesson we can learn from this?
Remember that the relationship with your horse is like a bank account; if you take more than you’ve put into it you’ll get in debt. When that happens you’ve lost your horses trust and he will get either unconfident or angry and start making choices without involving you.
The trick to keep your bank account full is to thank your horse, to reward him, hug him… every time he tries, you make a mistake involving him, or he needs a correction.

Kelly de Geus & haar buddy!

Even the bible tells us that after every correction, there should be an increase of love. 😉 Shouldn’t we then understand too?

Teach yourself to really see every try your horse gives you and to reward him for it with your hands, your stick, your rope, your legs when riding, your voice (unless you’re frustrated!) and smile, even if his try wasn’t perfect. This way you help him grow into a confident student and constantly remind him of this ‘Maybe you needed a correction, but I still love you and you are safe with me.’ Just like with a child you want to teach your horse ‘Making mistakes doesn’t make you a bad horse.’

I challenge you for the coming weeks after every correction you do with your horse to force yourself to smile, rub your horse and remember that you love him. Only after doing this ask him again to give your exercise a try. I can guarantee you that two things will then happen:

1. You will be less frustrated and actually learn to love your horse even more.
2. Your horse will start to act less like a prey animal and become less defensive (or even aggressive) towards you and put more effort into doing what you’ve asked because he feels safer and more appreciated.

Lees je het artikel liever in het Nederlands? Hieronder vind je het origineel—>

Schrikken! Wel of niet laten kijken?

Spannend! Wel of niet laten kijken?
Dat is een vraagstuk waar we zo’n 95% van de ruiters regelmatig mee horen tobben, en daar willen we nu eens wat duidelijkheid over verstrekken.

Er wordt mij vaak gevraagd waarom ik dat ene paard nou wel laat kijken wanneer hij schrikt, en van het andere paard eis dat hij zijn aandacht op mij houdt.

Uiteindelijk is dit een vrij ingewikkeld vraagstuk wat afhangt van tientallen factoren, en inmiddels bij mij door ervaring  gebeurt. Maar om wat basisinzicht te geven in de kwestie wil ik een kort gedeelte van het proces delen dat zich afspeelt in mijn hoofd terwijl ik zo’n beslissing maak.

En het komt neer op een aantal vragen:

1.A Is er werkelijk iets concreets waar mijn paard bang voor is? (Ja?–> ga door naar 2A) (Nee?–> ga door naar 1.B)

1.B Is mijn paard in het algemeen gespannen? (ook introverte spanning telt!) (Ja?–> ga door naar 2B) (Nee?–>ga door naar 1.C)

1.C  Lijkt het alsof mijn paard echt plotseling schrikt of zelfs zoekt naar dingen om adrenaline voor aan te maken? (Ja?–>ga door naar 2.C) |(Nee? –> kijk nog eens eerlijk naar de eerste twee vragen)

• 2.A Je paard is oprecht bang voor een concreet object. In dat geval wil je de tijd nemen om hem gerust te stellen over dit object (indien mogelijk in je situatie). Of het nu een brievenbus, een vuilnisbak, auto of een plastic zakje is…ik weet zeker dat je de creativiteit in je hebt om hem te helpen inzien dat dit hem niet zal deren. En zo niet…..kijk dan uit naar een nieuw artikel over dit onderwerp de komende weken!
  Maar in ieder geval is dit absoluut een situatie waarin je je paard de tijd wilt geven om naar het object te kijken.

• 2.B Je paard is in het algemeen al gespannen tijdens deze rit. Wees eens eerlijk: heb je hem wel goed opgewarmd voordat je begon met je rit of naar buiten ging? Was hij kalm toen je opstapte?
  Zo ja, ga dan eens na wanneer of waar de spanning begon op te lopen, en kijk of je hem kunt helpen zijn grenzen te verzetten en weer te kalmeren voordat je verder gaat.
  Laat hem dan alleen kijken als het nodig is voor je eigen veiligheid. Zo niet, doe een stap terug en ga hem eerst helpen kalmeren. Dit heeft niks met het object te maken, en kijken zal dus niet helpen. Als hij weer ontspannen is zal het object hoogstwaarschijnlijk geen probleem meer zijn.

• 2.C Het lijkt erop dat je paard zoekt naar dingen om overstuur van te raken (is je paard toevallig vrij dominant naar jou toe of in de kudde?  ). Dit is een van de weinige gevallen waarin het een goed plan zou zijn (als het veilig is!) als je hem NIET naar het object/het gebied laat kijken. Dit is een leiderschapsprobleem, en het zou oneerlijk zijn als ik niet zei dat het meestal een vrij ingewikkeld proces is om dit te verbeteren. Onthoud dit over kudde gedrag: ‘De leider kijkt naar de omgeving en gevaren; de volgers kijken naar de leider.’
  Het is nu dus jouw taak om jouw paard te helpen terug te stappen in de volgers positie, en jij zult dus in de positie van de leider moeten gaan staan. Dit betekent dat iedere keer als je paard begint te kijken en zich druk begint te maken, je hem eraan herinnert wat echt belangrijk voor hem is: namelijk JIJ!
  Help hem zich te realiseren dat het leven gemakkelijker en rustiger is als hij op JOU let. En dat hij zich dan geen zorgen hoeft te maken, jij zal de rest doen.
  Iedere keer als hij wegkijkt van jou en zich druk begint te maken….doe je er dus wat aan. En zodra de aandacht bij jou is…beloon je.

En heel kort gebracht is de vraag bij alles na/tijdens het proberen van de strategie:

Helpt het ‘laten kijken’ mijn paard? Wordt hij er meer gerust van? Zo nee, probeer dan wat anders.

Onthoud wel dat zeker het laatst beschreven probleem een zeldzaam probleem is. En al heb je een paard wat de neiging heeft dit te doen, let erop dat je nooit aannames maakt erover. Hij zal best eens WEL bang zijn voor het object, of WEL oprecht gespannen zijn. Herken dit dan, en push hem er NIET doorheen, of je verprutst al het harde werk dat je in jullie relatie hebt gestoken.

Om het zekere voor het onzekere te nemen, kun je dus maar beter eerst uitgaan van de eerste 2 problemen, voordat je overgaat op ‘drastischer’ maatregelen.

Heb je vragen? Stel ze! We helpen je graag verder.

Need translation? Click below to read the article in English—>

3 Tips voor een stabiele gang

‘Mijn paard sjokt, is sloom, trekt aan de longe (of teugel) en valt steeds terug.’ OF ‘Mijn paard valt om aan de longe (of teugel), vlucht weg, versnelt steeds en is erg gespannen.’ Beide scenario’s komen op hetzelfde neer: je paard kent zijn verantwoordelijkheid niet!

Ritme, balans & ontspanning: zijn de drie sleutelwoorden waar we het in dit artikel over willen hebben en die het resultaat vormen van een paard dat zijn verantwoordelijkheid kent.

Dus wat is nou die verantwoordelijkheid waar we het over hebben? Wanneer we met ons paard samen zijn hebben we beiden enkele verantwoordelijkheden. Een van de verantwoordelijkheden van ons paard is: het tempo houden. Maar, net zoals bij een kind, is het onze taak als (ouder) om hem te helpen die verantwoordelijkheid te begrijpen en te houden.
Wat betekent dit? Heel simpel gezegd betekent het dat, wanneer je je paard hebt gevraagd een bepaalde gang aan te nemen (en in een later stadium een bepaald ritme), hij zelfstandig in die gang blijft totdat je hem iets anders vraagt.

In de praktijk weten we allang dat dit niet altijd zo gemakkelijk is als het lijkt. Want wat nu als je een ongemotiveerd paard hebt? Wat nu als je paard niet reageert op je hulpen? Wat nu als je paard juist zenuwachtig is? Of een slechte balans heeft?
De oplossing tot enkele van die problemen vind je in vorige blogartikelen. Maar vandaag willen we het hebben over het HOE van het houden van het tempo.

Allereerst moet je bedenken dat paarden gemakdieren zijn. Dit betekent dat ze, ondanks hun intelligentie (of juist daardoor!), graag de gemakkelijkste weg kiezen, en uiteindelijk (wanneer ze zich veilig voelen) liever lui dan moe zijn. Hier is niks mis mee; zo heeft de natuur ze gemaakt zodat ze hun energie kunnen gebruiken voor noodgevallen. Sterker nog, wij kunnen dit gebruiken!
Het betekent dat hoe vaker ik mijn paard een fout laat maken en hem dan corrigeer, hoe meer hij gaat beseffen dat het hem minder moeite kost om de ‘fout’ niet te maken.

Hoe werkt dit in de praktijk?
We zullen longeren, of aangelijnd cirkelen als voorbeeld nemen. Een klassiek voorbeeld is het dravende paard waarvan ons wordt geleerd: begrens hem aan de voorkant met de longeerlijn, en aan de achterkant met de zweep die je constant omhoog houdt. Daarbij zie je vaak trainers die regelmatig klikken en hun stem gebruiken om hun paard erop te wijzen dat hij te langzaam of te snel is. Het probleem bij dit voorbeeld is: er is geen ruimte voor fouten;  oftewel: er is dus geen ruimte voor het paard om werkelijk iets te leren.

Wil je dat je paard leert de draf vol te houden? Geef hem die ruimte!
Hoe doe je het dus wel?

TIP 1:
Laat hem de fout maken!
Wil je hem in draf houden? Wacht dan tot hij terug naar stap gaat zonder dat jij het vroeg, en pas dan (EN NIET EERDER!) ga je hem rustig weer hulpen geven (volgens de 4 fases) om terug naar de draf te gaan!
Als je hem geen ruimte geeft om fouten te maken, zal hij ook niet leren hoe het wel moet, maar zal hij verwachten dat jij de rest van je leven hem eraan gaat herinneren dat hij in draf moet. Het gaat een beetje zo: ‘Je moet in draf. Je moet in draf blijven. Blijf in draf. Weet je nog dat je moet draven? Wel in draf blijven hoor.’ Kun je je voorstellen hoe irritant dit is voor je paard? En kun je je voorstellen dat hij het niet waardeert dat je denkt dat hij zo dom is? Hij weet inmiddels heus wel dat je wilt dat hij draaft! Bovendien hoort hij de ‘ruis’ van je stem en zweep uiteindelijk niet eens meer.

Dat brengt ons op het volgende punt:
TIP 2:
Doet hij het goed? Laat hem dan met rust!
Zodra hij draaft, laat je hem met rust. Laat alsjeblieft die zweep op de grond vallen (je hoeft hem niet op te sluiten! Denk je er weleens bij na hoe naar dit klinkt? Wil je een partner of een gevangene?), en laat de voortdurende klikjes en ‘hooo’s’ achterwege. Als hij draaft, is hij braaf. Ga je nog niet te snel bemoeien met hoe hard hij in draf gaat, leer hem eerst gewoon draf = draf. Meer niet! En hoe meer je hem micro-managet hoe meer hij zich bekritiseerd voelt en/of minder moeite voor je gaat doen of zenuwachtig wordt. Geef hem de tijd om die ontspanning zelf te vinden.

TIP 3:
Beloon het resultaat!
Zodra je paard vooruitgang maakt; wees dan eerlijk en beloon hem hiervoor. Haal hem naar je toe (of ga naar hem toe om hem een korte pauze te geven zodra:)
– Hij likt, zucht of briest (symptomen die laten zien dat hij ontspant & iets heeft geleerd).
– Hij langer in dezelfde gang blijft dan anders.
– Hij een betere balans heeft dan anders.
– Hij minder aan de lijn trekt dan anders.
– Hij rustiger of juist vlotter is dan anders (wat je nodig hebt van zijn type weet je zelf het beste!).
– Zijn tempo of ritme constanter is dan anders.
– Hij recht op de volte gaat lopen (gebruik van achterhand, buigen van zijn middenlijf, en het laten zaken van zijn hals).

Let op: hij zit nog in de leerfase. Beloon dus heel duidelijk iedere vorm van verbetering en we kunnen je beloven dat je snel verbetering zult gaan zien. Bouw langzaam op en hij zal: steeds langere stukken, constantere tempo’s en een gezondere houding en balans kunnen vasthouden.
*En een leuke extra: heb je altijd willen leren hoe je je paard laat cirkelen zonder dat je hoeft mee te draaien? Dan is bovenstaande oefening de sleutel! Speel ermee! Enjoy!

Succes! En deel je verhaal met ons 😉

Constante druk in theorie

Zoals beloofd volgt nu het eerste deel van de reeks 4 begrippen om de ruitersport te veranderen. Vergeet vooral niet te kijken naar de verrassing onderaan de pagina!

Zoals velen zullen weten zijn er verschillende manieren om druk te geven wanneer we iets aan ons paard vragen. En constante druk lijkt een van de meest lastige te zijn voor zowel ons paard, als onszelf. Jammer genoeg is dit wel de soort druk die we tijdens het rijden het meest gebruiken, en is het voor ons paard essentieel dat hij deze goed begrijpt als hij wil overleven in mensenwereld.

Maar wat verstaan we nou eigenlijk onder ‘constante druk’ ?
Kort uitgelegd betekent het: het laten bewegen van iets (in dit geval een deel van het paardenlichaam) d.m.v een directe aanraking of indirecte aanraking m.b.v een teugel of ander hulpmiddel. Hierbij mag de druk niet worden verminderd of losgelaten voordat het doel is bereikt.
Enkele voorbeelden: het aanleggen van je been, druk op de teugel, je paard achterwaarts vragen aan zijn halster, je paard een stap opzij vragen door zijn heup aan de kant te duwen etc. Een leuk voorbeeldje: 
Heel belangrijk is hierbij het laatste stukje van de uitleg. Kijk hier nog eens naar, en je beseft al heel gauw dat dit essentiële stukje informatie maar al te vaak wordt vergeten. En waarom is dat nou zo’n ramp?

Zoals we weten leert een paard wat wij willen door te zoeken naar het moment waarop hij comfort vindt. Op het moment dat wij lichte druk op hem zetten verdwijnt die comfort, en als het vervelend genoeg wordt voor hem gaat hij op zoek naar een oplossing om de rust terug te krijgen.

Wat gebeurd er nu wanneer we die laatste zin vergeten?
Neem nu eens het volgende alledaagse voorbeeld: Je zit tijdens de les op een rustig paard; je kent ze wel, het type dat liever lui dan moe is. Het is tijd om aan te draven, en jij hebt geleerd hoe dit moet: je gaat rechtop zitten en prikt met je hakken in de zij van je paard, en…….er gebeurt niks. Dit herhaal je nog eens……en nog eens…. en nog eens…en misschien bij de derde of vierde keer (en misschien ben je zelfs al wel wat harder gaan prikken) gaat hij eindelijk in een sukkeldrafje.

Wat is er hier nu mis gegaan en waarom verbetert de situatie op deze manier meestal niet?
Zoals we al zeiden is je paard op zoek naar comfort. Zodra hij die gevonden heeft, weet hij wat het was dat je bedoelde met je hulp. In stapjes gebeurt er dus dit:
Hulp van de ruiter (hakken aan) —> paard begint te denken aan het zoeken naar een oplossing
Maar dan—> ontspant de ruiter voor twee tellen zijn hakken —-> het resultaat is dat het paard rust krijgt en besluit dat het niet reageren op de hulp dus was wat de ruiter wilde.
De hulp van de ruiter wordt herhaald —> paard begint weer te denken aan het zoeken naar een oplossing
Maar dan—> wordt de hulp weer los gelaten en het paard begrijpt dat blijven stappen hem rust op leverde.

Als je de principes goed toepast kun je je paard iedere constante druk laten volgen

Begin je het patroon al te zien?
Voor ons als mensen is dit heel normaal. We noemen dit inconsequente druk. Het is iets dat wij van nature in ons hebben: als iemand te dicht bij je staat, prik je hem een paar keer in de zij, of je duwt, en duwt nog eens, en nog eens tot hij reageert. Voor ons is dit prima omdat wij het vermogen hebben om bepaalde handelingen nog aan elkaar te koppelen zelfs als er enkele seconden pauze tussen de handelingen zit.
Helaas is dit voor paarden niet het geval!
Paarden kunnen straffen, beloningen en verschillende soorten druk enkel met elkaar verbinden als ze aanhouden zonder pauzes tussendoor. Daarom werkt het niet om, wanneer je paard van je weg is gerend en je hem net weer hebt gevangen, hem een klap te geven. Hij linkt de klap niet aan het wegrennen. Je leert hem alleen dat als hij naar jou toekomt, hij een klap krijgt. (Niet helemaal wat je in gedachten had of wel?)
Wil je meer weten over de toepassing van de verschillende soorten druk? Lees het artikel: Lichtheid op jouw hulpen.

Need translation? Click below to read the article in English—>

Motivatie VS Omkoperij

Ken jij mensen die principieel tegen voedselbeloningen zijn? De reden hiervoor is meestal: een ervaring met een paard dat extreem voedsel gefocust werd, beet, sloeg of ander dominant gedrag vertoonde.

 Bepaalde paardentypen zijn nu eenmaal erg gevoelig voor voedsel beloningen. Dit is echter niet persée  in je nadeel. Je moet alleen weten hoe je dit kunt gebruiken.

Het punt waar het vaak fout gaat met voedsel beloningen is het punt waar we ons paard beginnen om te kopen: we laten hem wat lekkers zien en vragen hem dáárna er iets voor te doen. Op deze manier krijgt ons paard het idee dat hij alleen deze oefening hoeft te doen als we hem iets lekkers bieden, en wanneer hij klaar is hij dus werkelijk recht heeft op de beloning. Wanneer de beloning dan niet (snel genoeg) komt, raakt hij geïrriteerd en kan hij ons gaan domineren om te krijgen waar hij recht op heeft.

De truc is om ons paard niet om te kopen. Vraag hem éérst de oefening en, wanneer hij hem goed doet, heb je ‘heel toevallig’ iets lekkers voor hem in je zak. Of vraag hem een oefening en laat hem het lekkers zelf vinden! Vraag hem een rondje te galloperen, en wanneer hij dit gedaan heeft stop je hem aan de bakrand waar er ‘plotseling’ een koekje op het hek ligt! Zo leert hij ‘mijn baasje heeft zulke goede ideëen: ze weet alle snoepjes voor mij te vinden!’

Wat is jouw ervaring met belonen? Wat werkt wel voor jou, en wat niet?

*Dit artikel is gericht op het opbouwen van een wederzijdse communicatie, niet op het aanleren van trucjes. Ook zien we geen enkel probleem in het gebruik van clickertraining en in vrijheidsdressuur goed uitgevoerd.

Need translation? Click below to read the article in English—>

2 Manieren van belonen

Hoe zorg jij ervoor dat je paard graag voor je werkt? Wat voor soort beloningen gebruik jij? Geef je vaak koekjes, of ben je principieel tegen lekkers?

We krijgen vaak de vraag Als ik niet met koekjes wil belonen, hoe beloon ik mijn paard dan? Er zijn grofweg twee manieren om een dier te belonen. En stiekem gebruiken we onbewust vaak beide technieken.

1. Iets toevoegen

De meest voor de hand liggende techniek is het toevoegen van iets prettigs wanneer ons paard doet wat we van hem vragen. Dan moet ik zeker voortdurend een zak koekjes bij de hand hebben?! – vraag je je nu af. Dat is één manier, maar dat is niet alles wat ik bedoel. Denk eens na, wat kun je allemaal toevoegen om je paard comfortabel te maken?

Misschien heb je gemerkt dat hij met gesloten ogen geniet wanneer je hem over zijn hoofd of hals aait. Of misschien heeft hij wel kriebels door eczeem of de rui.

En zelfs een stem geluid kan een goede toevoeging voor comfort zijn. Onze paarden kennen inmiddels het geluid van mijn stem wanneer ik uit enthousiasme Jaaaaaa! – verklaar, en zullen op dat moment ook wachten op een aai of iets lekkers. Wie zegt dat je een clicker nodig hebt voor clicker-training?!

2. Iets weghalen

Wanneer je ons of onze studenten ooit aan het werk hebt gezien is het je vast weleens opgevallen dat we werken met een vrij specifiek systeem wanneer we ons paard iets vragen. Het belangrijkste aan dit systeem is de beloning. En hierbij maken we gebruik van de techniek iets weghalen.

Onthoud dit: het moment dat de druk wegvalt, heb je je paard iets geleerd. Dit betekent dat de beste beloning die je je paard kunt geven is hem met rust te laten!

Voorbeeld 1: Leg je je benen aan om voorwaarts te gaan en reageert hij netjes? Laat dan onmiddellijk je benen volledig van hem af hangen. Zodra je dit doet weet hij dat dit was wat je wilde. Hij ervaart rust, comfort.

Voorbeeld 2: Ben je aan het clicken om hem aan de longe in een vlotte draf te krijgen en vertrekt hij in de juiste draf? Ontspan en houd dan onmiddellijk op met clicken. Laat hem met rust.

Door gebruik te maken van beide technieken krijgen we een paard dat meer gemotiveerd is om voor ons te werken en zich niet gedwongen voelt.

Wat is jouw ervaring met belonen? Wat werkt wel en wat werkt niet? Deel het met ons!

Need translation? Click below to read the article in English—>