Guide to an emergency brake

In our last article we discussed shortly the theory behind the How, what, where of the Emergency brake. We also promised to share with you a couple of practical steps to build some communication about this subject with your horse.
As we almost always do I advise you to start this exercise on the ground first; not just for your own safety but to make it easier on your horse as well (by using simulations).

First of all it really helps if both you and your horse are familiar with the concept of Steady pressure. If this is the case, then this is how you can start:

1. Go and stand on the left side of your horse (of course at the end of the exercise you switch sizes and do the same backwards).
2. Pick up the lead rope/rein on your side in your right hand, lean your right lower arm on your horse’s withers and make sure your side is touching your horses side. This way you can more easily stay in contact with your horse if he gets confused and starts turning or walking away.
3. Now pick up the rein with your right hand and lift it up high. Then glide with your left hand to a good distance away from your horses head and pick the rein up with two fingers.
4. Lay your right hand back down on the withers and very slowly start closing your fingers, one by one, around the rein (in phases).
5. When your hand is finally closed completely around the rein you can start bringing your hand + rein slowly towards your horses own shoulder until your horses neck bends and his nose comes close to your own body.

–>Naturally you will use phases, as always. And it speaks for itself that your horse for every small try: if you’ve only closed a couple of fingers around the rein and your horse brings his nose a centimeter towards you; immediately drop the rein and reward him! For now it is more important that he gets to understand the concept; the rest will follow later.
The better it go’s the further you can ask him to bend (beware: his head should be able to stay straight, and not go crooked with his nose pointing upwards; if this does happen you’ve asked him more than he can give and you’re bending him in a very uncomfortable position), and the longer you can ask him to stay there.
When your horse understands this exercise on both sides and you know he can handle it physically (take this chance to figure out what your horses weak side is when bending), then it just became the moment to climb in the saddle and do the same thing mounted. Remember; you don’t do the exercise from the walk if it doesn’t go well from the stand still, and you don’t trot until you’ve mastered the walk etc.

Step 1: Relax
This is such an important step but unfortunately it gets lost in the process a lot. If you you’re your horse to relax, then show him how it’s done! The emergency brake is not just an exercise for your horse to learn; you have the responsibility to unlearn your natural fear reflex (fetal position) and teach yourself the Relax-Reflex: breathe out deeply/sigh/yawn and relax your body. You can also use a voice cue to help your horse understand more easily.

But be careful with voice cue’s: only use them when you’re calm and happy, if not, you might confuse your horse when he hears the emotion in your voice. Also, you can make it even easier for yourself by using a voice cue or word that helps your body relax. HALT or STOP for example, are short, harsh words that may make your body tense up slightly. While Whooooaaa is something you can sigh or say while breathing out.

—->Of course this wasn’t the end of the guide… unfortunately we have to keep the blog articles short to keep you interested! But to give you a chance to get your hands on the rest of the information, we’ve designed a sign-up form for you that you can find right here, and we’ll send you the rest in a jiffy. Sign up —>HERE

Lees je het artikel liever in het Nederlands? Hieronder vind je het origineel—>

Circles & Straight lines #1

Most horse people have heard, at one time or another, or even intuitively felt that when a horse is going too fast, circles are usually a good solution. Enough people have experienced as well that certain types of horses are tough to motivate inside an arena, but are jolly happy to move forward when on hacking out. The question now is though; do you know WHY this is as it is?

In the next two articles we’ll discuss the theory behind circles and straight lines so that, in the future, you’ll be able to effectively use them in your training to calm down or motivate your horse. This article will focus mainly on circles; what, how and why.

Of course we’ve established a long time ago that horses are flight animals. What this means is that when the horse builds tension, he does this both mentally as well as physically. Even before he starts running all his muscles tense to give him that forward energy. His hindquarters tense up, his back muscles, his neck head comes up and his neck tightens; if you’d make a schedule of the horse in that moment your horse would look kind of like one big arrow pointing straight ahead.

So when you want to help your horse relax (physically or mentally) bending this ‘arrow’ is usually a pretty effective way to do it. Bending can of course be accomplished in all kinds of ways; bending vertically (asking your horse to go ‘low and forwards’ or riding him in collection for example) as well as horizontally (all sideways movements; leg yields, Renvers, Travers etc.). All of these exercises though can be brought back to putting a bend between certain parts of the horse’s body. And the simplest way of getting a bend in any way is of course…. riding a circle.

The more bend (smaller circles) we ask of our horses, the more effort they have to put into it physically. And the more he has to concentrate mentally on doing the exact opposite of what his instinct tells him to do (turning into that tense arrow and running away with you) the faster he’ll start thinking and calm down. Just remember that every time you ask your horse to bend a little in his body and put his inside hind foot a little bit more forward and crossing his other hind foot, the more he’ll calm down and get looser in his body.

Even the basic movements under saddle (also called isolations) are good exercises to get some bend when forward movement is out of the question; hindquarter yield, forequarter yield, sideways, backup and the ‘emergency brake’.

Next to all of this, there is even another reason why circles calm horses down. You can imagine that trail rides would be pretty exciting for horses that are already tense or unconfident; nothing stays the same, everything keeps changing and behind every tree or bend in the road there could be a cougar waiting.
Circles, on the other hand, keep getting you back to the exact same spot. You start your circle at A….and ride past A again… and again past A….and… do you get it? The arena is also a kind of circle (with straight lines in between) because riding around it you’ll keep getting back to the same spots as well.
For a tense or unconfident horse this pattern can work wonders in calming them down; he’ll get his confidence through the fact that nothing changes. And the more he relaxes, the bigger you can start making your circles, and the more straight lines you can start adding in between.

Conclusion; to calm your horse down, from now on, you know you’ll be able to effectively use circles. And the faster he gets the smaller you’ll make your circle, and you’ll just stay on it until he shows some signs of relaxation.

Lees je het artikel liever in het Nederlands? Hieronder vind je het origineel—>

Simpel sturen; een misleiding?

—> Dit artikel is met toestemming van Cheryl deBie naar het Nederlands vertaald. Voor het originele Engelse artikel ga naar: www.horseandridernaturally.blogspot.nl 
—>This article has been translated (with permission from Cheryl deBie) to Dutch. For the original English article, visit: www.horseandridernaturally.blogspot.nl

---

Voor velen van ons is het sturen van ons paard, vanuit het zadel, zo gemakkelijk dat het bijna automatisch gaat, maar is dit eigenlijk wel positief?

De meest gebruikte manier van sturen, die ik ben tegen gekomen, is het sturen met de teugels aan het bit. Mensen leren op deze manier om wat meer druk op de ene teugel te zetten dan op de andere, en het paard moet dan afwenden naar de richting van de teugel met de meeste druk. Jammer genoeg zijn paarden in het algemeen zo vergevingsgezind en flexibel dat veel mensen ermee wegkomen om jarenlang op deze manier te rijden.

Als we het paard zien als een machine die geprogrammeerd is om bepaalde handelingen te doen op een specifiek signaal, is deze manier van sturen vrij logisch. Maar als we het paard zien als een levend wezen dat in staat is om pijn te voelen en ook in staat is om eigen beslissingen te maken, kunnen we beginnen te begrijpen waarom deze manier van rijden niet altijd werkt en zeker geen ruiters van topniveau produceert.

Goede ruiters weten hoe belangrijk het is om hun zit en benen te gebruiken bij het sturen. Wanneer je goed focust en kijkt waar je heen wilt breng je meestal van nature al wat meer gewicht op de zitbeenknobbel aan de kant waar je heen wilt. Je ogen kijken waar je aan denkt, je hoofd draait om die gedachte te volgen en dit zorgt ervoor dat je ruggengraat zich draait en hierdoor meer gewicht op de ‘binnenste zitbeenknobbel’ brengt (de basis van je heupen aan de binnenkant van de bocht).

Problemen ontstaan snel omdat veel mensen niet kijken waar ze heen willen. Ze laten zich afleiden door hun gedachten over andere dingen en zonder dat ze het door hebben leiden hun ogen hun lichaam en gewicht niet meer in de juiste richting. Het komt veel voor dat ruiters kijken naar de oren of nek van hun paard tijdens het rijden, zeker wanneer ze ook nog eens proberen om hun paard een specifieke hoofd-hals houding te laten aannemen. Mensen die bang zijn om tegen een ander paard aan te rijden in de bak zullen al snel ontdekken dat ze naar die andere paarden kijken en,… tot onze groter verbazing… gaat hun paard recht op die andere paarden af.

Sturen is een prachtige combinatie van fysieke aspecten, focus en energie.

Paarden zijn gevoelig genoeg om een vlieg te voelen landen op hun snorharen, dus kunnen ze zeker wel voelen hoe onze spieren zich in- of ontspannen en hoe ons gewicht zich verplaatst, of het nu expres was of niet. Paarden moeten dus leren op welke signalen van ons ze wel moeten reageren, en welke ze zich niet druk om hoeven te maken. Natuurlijk zullen minder ervaren ruiters meer onbedoelde bewegingen hebben; en dit is de reden waarom beginnende ruiters meestal worden gepaard met paarden die minder gevoelig reageren. Deze paarden lijken door te hebben dat het leven prettiger is als ze de meeste bewegingen van de ruiter negeren en alleen reageren op overduidelijke hulpen. En zo komt de vraag wanneer je probeert om een hoger niveau en harmonie in je rijden te bereiken: hoe help je je paard te begrijpen op welke signalen hij wel en op welke hij niet hoort te reageren?

We hebben de neiging om het sturen van paarden te vergelijken met het sturen van een fiets; je trekt aan een ‘handvat’ om de voorkant te draaien en verwacht dan dat de rest van het lichaam vanzelf volgt. Het probleem is dat we allemaal vaak genoeg mensen het hoofd van hun paard hebben zien draaien terwijl de rest van het paard nog steeds in de tegenovergestelde richting blijft rennen. Een effectievere manier van naar het paard kijken zou zijn als we hem vergeleken met een boot. Iedereen die heeft gevaren weet dat om een boot te sturen, je juist de achterkant naar de tegenovergestelde richting moet draaien om de gewenste richting in te varen. Het blijkt dat paarden ook goed op dit concept reageren.

Veel paarden hebben geleerd dat wanneer we ons been aanleggen het altijd betekent dat ze moeten versnellen. Als je je paard zou leren om verschillende lichaamsdelen onafhankelijk van elkaar te bewegen wanneer hij je been op verschillende specifieke plaatsen voelt, zou dat niet alleen betekenen dat je de kracht van de achterhand kunt gaan gebruiken om het paard de goede kant op de duwen, maar ook dat je de zij-gangen en algehele flexibiliteit van je paard zou verbeteren.

Uiteindelijk zou je niet alleen deuren openen tot hogere rijniveaus door een beetje tijd te nemen om aan de manier te werken waarop je stuurt, maar je zou hem ook bewijzen dat je hem begrijpt en dat je weet dat zijn kracht vanuit zijn achterhand komt en van het betrekken van zijn denkvermogen. Je laat aan hem zien dat je weet dat je niet aan zijn gevoelige mond hoeft te trekken om wat basis controle te hebben.

En hoe weet je dan dat je het sturen meester bent geworden? Wanneer je je teugels niet meer gebruikt om te sturen! Nu worden je handen, je teugels en het bit middelen om een hoger niveau van communicatie te bereiken en niet om basiscontrole en veiligheid te waarborgen. Jij en je paard kunnen nu werkelijk een worden; een nieuw wezen dat in de puurste harmony samen beweegt zoals de Centaur (Paardmensen) uit de mythologie.

---

—> Wil je meer weten? Schrijf je in voor de komende NH Experience 2014: ‘Bitless & Bridleless Edition’ en breng samen met ons in twee dagen tijd jouw rijden naar een heel nieuw niveau!

3 Tips voor een stabiele gang

‘Mijn paard sjokt, is sloom, trekt aan de longe (of teugel) en valt steeds terug.’ OF ‘Mijn paard valt om aan de longe (of teugel), vlucht weg, versnelt steeds en is erg gespannen.’ Beide scenario’s komen op hetzelfde neer: je paard kent zijn verantwoordelijkheid niet!

Ritme, balans & ontspanning: zijn de drie sleutelwoorden waar we het in dit artikel over willen hebben en die het resultaat vormen van een paard dat zijn verantwoordelijkheid kent.

Dus wat is nou die verantwoordelijkheid waar we het over hebben? Wanneer we met ons paard samen zijn hebben we beiden enkele verantwoordelijkheden. Een van de verantwoordelijkheden van ons paard is: het tempo houden. Maar, net zoals bij een kind, is het onze taak als (ouder) om hem te helpen die verantwoordelijkheid te begrijpen en te houden.
Wat betekent dit? Heel simpel gezegd betekent het dat, wanneer je je paard hebt gevraagd een bepaalde gang aan te nemen (en in een later stadium een bepaald ritme), hij zelfstandig in die gang blijft totdat je hem iets anders vraagt.

In de praktijk weten we allang dat dit niet altijd zo gemakkelijk is als het lijkt. Want wat nu als je een ongemotiveerd paard hebt? Wat nu als je paard niet reageert op je hulpen? Wat nu als je paard juist zenuwachtig is? Of een slechte balans heeft?
De oplossing tot enkele van die problemen vind je in vorige blogartikelen. Maar vandaag willen we het hebben over het HOE van het houden van het tempo.

Allereerst moet je bedenken dat paarden gemakdieren zijn. Dit betekent dat ze, ondanks hun intelligentie (of juist daardoor!), graag de gemakkelijkste weg kiezen, en uiteindelijk (wanneer ze zich veilig voelen) liever lui dan moe zijn. Hier is niks mis mee; zo heeft de natuur ze gemaakt zodat ze hun energie kunnen gebruiken voor noodgevallen. Sterker nog, wij kunnen dit gebruiken!
Het betekent dat hoe vaker ik mijn paard een fout laat maken en hem dan corrigeer, hoe meer hij gaat beseffen dat het hem minder moeite kost om de ‘fout’ niet te maken.

Hoe werkt dit in de praktijk?
We zullen longeren, of aangelijnd cirkelen als voorbeeld nemen. Een klassiek voorbeeld is het dravende paard waarvan ons wordt geleerd: begrens hem aan de voorkant met de longeerlijn, en aan de achterkant met de zweep die je constant omhoog houdt. Daarbij zie je vaak trainers die regelmatig klikken en hun stem gebruiken om hun paard erop te wijzen dat hij te langzaam of te snel is. Het probleem bij dit voorbeeld is: er is geen ruimte voor fouten;  oftewel: er is dus geen ruimte voor het paard om werkelijk iets te leren.

Wil je dat je paard leert de draf vol te houden? Geef hem die ruimte!
Hoe doe je het dus wel?

TIP 1:
Laat hem de fout maken!
Wil je hem in draf houden? Wacht dan tot hij terug naar stap gaat zonder dat jij het vroeg, en pas dan (EN NIET EERDER!) ga je hem rustig weer hulpen geven (volgens de 4 fases) om terug naar de draf te gaan!
Als je hem geen ruimte geeft om fouten te maken, zal hij ook niet leren hoe het wel moet, maar zal hij verwachten dat jij de rest van je leven hem eraan gaat herinneren dat hij in draf moet. Het gaat een beetje zo: ‘Je moet in draf. Je moet in draf blijven. Blijf in draf. Weet je nog dat je moet draven? Wel in draf blijven hoor.’ Kun je je voorstellen hoe irritant dit is voor je paard? En kun je je voorstellen dat hij het niet waardeert dat je denkt dat hij zo dom is? Hij weet inmiddels heus wel dat je wilt dat hij draaft! Bovendien hoort hij de ‘ruis’ van je stem en zweep uiteindelijk niet eens meer.

Dat brengt ons op het volgende punt:
TIP 2:
Doet hij het goed? Laat hem dan met rust!
Zodra hij draaft, laat je hem met rust. Laat alsjeblieft die zweep op de grond vallen (je hoeft hem niet op te sluiten! Denk je er weleens bij na hoe naar dit klinkt? Wil je een partner of een gevangene?), en laat de voortdurende klikjes en ‘hooo’s’ achterwege. Als hij draaft, is hij braaf. Ga je nog niet te snel bemoeien met hoe hard hij in draf gaat, leer hem eerst gewoon draf = draf. Meer niet! En hoe meer je hem micro-managet hoe meer hij zich bekritiseerd voelt en/of minder moeite voor je gaat doen of zenuwachtig wordt. Geef hem de tijd om die ontspanning zelf te vinden.

TIP 3:
Beloon het resultaat!
Zodra je paard vooruitgang maakt; wees dan eerlijk en beloon hem hiervoor. Haal hem naar je toe (of ga naar hem toe om hem een korte pauze te geven zodra:)
– Hij likt, zucht of briest (symptomen die laten zien dat hij ontspant & iets heeft geleerd).
– Hij langer in dezelfde gang blijft dan anders.
– Hij een betere balans heeft dan anders.
– Hij minder aan de lijn trekt dan anders.
– Hij rustiger of juist vlotter is dan anders (wat je nodig hebt van zijn type weet je zelf het beste!).
– Zijn tempo of ritme constanter is dan anders.
– Hij recht op de volte gaat lopen (gebruik van achterhand, buigen van zijn middenlijf, en het laten zaken van zijn hals).

Let op: hij zit nog in de leerfase. Beloon dus heel duidelijk iedere vorm van verbetering en we kunnen je beloven dat je snel verbetering zult gaan zien. Bouw langzaam op en hij zal: steeds langere stukken, constantere tempo’s en een gezondere houding en balans kunnen vasthouden.
*En een leuke extra: heb je altijd willen leren hoe je je paard laat cirkelen zonder dat je hoeft mee te draaien? Dan is bovenstaande oefening de sleutel! Speel ermee! Enjoy!

Succes! En deel je verhaal met ons 😉

Passagier of bestuurder?

Heb je er weleens bij stil gestaan dat het er voor veel ruiters op neer komt dat ze 99% van de tijd hun paard aan het rondbazen zijn? Nu zullen mensen hierop reageren met het argument dat ze hun paard tijdens het poetsen keuzes laten maken, en misschien weleens losgooien in de bak en met hen spelen, maar hoe zit het met je trainingsessie vanuit het zadel? Wanneer laat je je paard nou werkelijk keuzes maken wanneer je hem rijdt?

Een van de eerste oefeningen die onze ruiters leren wanneer ze bij ons gaan rijden (na het installeren van de noodrem natuurlijk!) is wat wij noemen ‘Passagiertje spelen’. Je denkt nu misschien; wat een ontzettend kinderachtig idee! En inderdaad, dat is het ook; maar wat een goed idee! (Heb jij zelf nooit die kindertijd gehad waarbij je gewoon met je paard samen was? En je van nature al leek te doen wat nodig was?)

Passagiertje spelen: WAAROM?
Deze oefening heeft een aantal geweldige voordelen voor zowel jou als je paard, en zelfs in latere stadia in de training is het een fijne oefening om te gebruiken voor een korte warming-up of cooling-down:

1. Je paard leert op een simpele wijze zijn verantwoordelijkheid om de gang te houden waar je hem in hebt gezet.
2. Je paard leert op zijn eigen benen te staan, niet vast te houden aan de bakrand, in een vast ritme te lopen, te kijken waar hij loopt, en hij leert dat de gehele bak een comfort-zone kan zijn (niet alleen de uitgang).
3. Je paard leert dat een ruiter (of in dit geval een passagier) niet altijd vervelend is; omdat in dit geval de ruiter gaat en staat waar hij gaat en staat, en dus geen belemmering is vormt.
4. Jij leert om je paard te vertrouwen en los te laten.
5. Je krijgt de kans je te concentreren op een stevige zit en het meebewegen met je paard.

Passagiertje spelen: HOE?
Dit is waarschijnlijk de meest simpele oefening uit het boek, maar absoluut niet gemakkelijk voor de meesten van ons; zeker niet wanneer we al jaren op de reguliere manier hebben gereden.
Dus wat doe je?
Stap 1: Je zet je paard in stap in de bak (gebruikmakend van de formule voor lichtheid)
Stap 2: Je geeft hem een lange teugel, en plaatst je handen op zijn schoft of het zadel om jezelf te stabiliseren (maak je rug bol en zorg ervoor dat je kont het zwaarste punt is i.p.v je voeten!)
Stap 3: Je laat je paard sturen
Stap 4: Als hij zich niet aan zijn verantwoordelijkheid houd om de gang te houden waar jij hem in hebt gezet (stap in dit geval) corrigeer hem dan vriendelijk (als het moet 100 keer! Hij leert het vanzelf.).
Stap 5: Probeer echt met je paard te synchroniseren: Gaat zijn nek omlaag? Laat jouw nek dan ook zakken. Briest of zucht hij? Jij briest of zucht dan ook! Buigt hij zijn ribben erg in een bocht? Doe dat dan ook! Deze oefening is niet bedoeld om je paard te corrigeren of recht te richten, maar om een gevoel van elkaar te krijgen, om samen een te worden.

That’s it! Simpel he? Nou…. voor de meesten van ons niet echt. En weet je waarom? Omdat mensen (en wij vrouwen vaak nog erger dan de mannen) verschrikkelijke controle-freaks zijn! We kunnen het maar niet laten om stiekem toch te proberen om de richting van ons paard te beïnvloeden met onze benen of onze zit, en we vinden het zo verschrikkelijk moeilijk om de teugels los te laten! Laat staan om toe te laten dat ons paard zomaar ergens stil gaat staan….stel je voor!

Valkuilen opgelost:

• Mijn paard trekt steeds naar de uitgang en blijft daar rondjes lopen:
  Don’t worry! Hij houd zich nog steeds aan zijn verantwoordelijkheid en houd de juiste gang vast. Hij heeft nog niet ontdekt dat je hem niet in de weg zult zitten en hij werkelijk vrije keuze heeft of hij is wat gespannen. Geef hem de tijd, ontspan en hij zal vanzelf zijn de rondjes groter gaan maken.
• Mijn paard gaat steeds bij de uitgang stilstaan:
  Je weet wat je hieraan kunt doen: stuur hem niet weg bij de uitgang want dan breek je de regels en dit zal hij niet waarderen. I.p.v je teugels op te pakken, zit je gewoon klaar om, zodra hij stil staat, hem meteen weer in stap te zetten. Hij leert vanzelf dat hij daar geen comfort vindt, en zal dan verder van de uitgang gaan.
• Mijn paard probeert mijn benen aan de bakrand af te vegen:
  Dit is natuurlijk niet zo beleefd en daar mag je hem best vriendelijk op wijzen. Je kunt het beste een van twee dingen doen. 1: Zodra hij te dicht bij de bakrand komt, leg je je been aan die kant in zijn zij (teen naar buiten, hak naar hem toe) om hem te laten voelen dat dit geen prettige plaats is voor hem om te lopen. 2: Steeds als hij te dichtbij de bakrand komt, vraag je hem iets te versnellen tot hij je weer ruimte geeft. Zo leert hij dat hij daar wel mag lopen maar dat je hem dan wel vraagt meer energie te gebruiken. Werkt dit allebei niet, dan kun je nog altijd je teugels gebruiken om, zodra hij te dichtbij komt, zijn neus naar het hek te vragen en hem om te draaien. Hij leert vanzelf dat dit niet gewenst is.
• Mijn paard gaat steeds harder en maakt zelfs overgangen naar een hogere gang:
  Je paard maakt zich waarschijnlijk zorgen omdat hij niet gewend is dat je hem de vrijheid geeft om op eigen benen te staan. Het is oke, dit is een leerproces voor jullie beiden. Steeds als hij te gespannen wordt en te hard begint te gaan, vraag je hem vriendelijk in te buigen aan één kant (denk aan de noodrem of als je die nog niet kent, een kleine volte; hoe kleiner hoe beter) totdat hij een beetje ontspant of langzamer loopt, en dan geef je hem de teugel weer terug. Geef hem de tijd, en zodra hij likt, briest of een ander teken van ontspanning geeft, beloon je hem, stap je af en doe je het morgen nog eens.
• Ik kan er niks aan doen maar ik blijf die teugels steeds kort pakken:
  Mits het veilig is en je kent de noodrem; daag jezelf dan uit door de teugels te verwijderen en in de plaats daarvan 1 enkel touw te gebruiken. Op deze manier wordt je gedwongen om de teugels los te laten hangen, want zodra je de teugel te kort neemt, gaat je paard voltes rijden.

En nu de opdracht: gaat gij henen en doet gelijk zo! Natuurlijk, wanneer je dit in stap beheerst, kun je naar de volgende gang.
*Let op: ben je bij de galop aangekomen en voel je je hier prettig bij, zorg er dan wel voor dat je bak groot genoeg is, en laat je paard niet stretchen (nek omlaag) want hierdoor struikelt hij eerder en kan hij minder goed zien waar hij heen gaat.

 

 

5 beginselen voor een jonge super-ruiter

Afgelopen zaterdag 12 April hebben we een demonstratie gegeven op de Equiday 2014 op het KNHS centrum in Ermelo met als thema ‘Natural-Horsemanship: een goede start voor de jonge ruiter’. Ik werd tijdens de demo geassisteerd door een van onze talentvolle jonge ruiters, Ellis (8jr.) en haar lespony Indy.

We hebben enkele van de belangrijkste technieken en basis principes besproken die iedere instructeur of begeleider zou moeten kennen om jonge ruiters te helpen veilig en met plezier te kunnen paardrijden. Uiteraard gelden deze richtlijnen net zo goed voor beginnende volwassen ruiters. Daarom zetten we ze graag nog even voor je op een rijtje.

Paarden lezen

Het eerste wat je als beginnende ruiter zou moeten beheersen is een basis begrip van paarden (lichaams)taal. Je moet weten wat het betekent als een paard zijn oren plat legt, ze naar voren spitst, briest, likt, of met zijn staart zwaait. Zoals wij altijd zeggen: ‘We kunnen je honderden technieken en oefeningen geven voor je training. En dat is allemaal leuk en wel. Maar waar het uiteindelijk allemaal om draait is het leren lezen van je paard.’

Communicatie op de grond

En wat is de gemakkelijkste plaats om deze nieuwe kennis in de praktijk te brengen en te oefenen? Op de grond natuurlijk! Tijdens het grondwerk krijg je de mogelijkheid om drie belangrijke dingen te doen voordat je opstapt:

1. Je oefent je vaardigheden in het leren lezen vanuit een positie waar je het hele paard kunt zien reageren.
2. Je krijgt de kans om basistechnieken te oefenen zoals het langzaam opbouwen van druk, en het snel wegnemen hiervan om te belonen.
3. Je bouwt een relatie en een manier van communiceren op met je paard waardoor hij je beter zal vertrouwen en meer respect zal tonen tijdens het rijden.

 

Balans & zit

En dan is het eindelijk zo ver: je eerste echte rijles. Zou het niet geweldig zijn als iedere manege of rijschool zijn ruiters tijdens de eerste lessen, zonder teugels, aan de longe zou nemen?

Wij vinden het ontzettend belangrijk dat het eerste wat een jonge ruiter leert is wat wij noemen ‘passagiertje spelen’. Oftewel: leren meebewegen i.p.v meteen de baas willen spelen over een dier dat 100 keer zoveel weegt als zijn ruiter, en waar je nog weinig begrip van hebt. Daarom werken wij de eerste paar lessen met onze ruiters aan de longe, en in veel gevallen rijden ze de eerste paar lessen zelfs zonder zadel.

Op deze manier kunnen ze zich puur concentreren op hun zit en leren ze hun paard niet in de weg te zitten. Door meteen zonder zadel te rijden leren ze ook om hun balans niet te houden met hun knieën en voeten, maar met hun billen! (De kussentjes die God ons voor dit doel gegeven heeft!)

Rem & gas

Als je eenmaal genoeg zelfvertrouwen hebt en niet meer voortdurend het zadel vast hoeft te houden om er niet af te vallen, is het tijd om te leren ‘rem en gaspedaal’ te gebruiken. Wij geven onze ruitertjes hiervoor 1 enkele teugel die van het hoofd van de pony naar het zadel gebracht wordt (uiteraard met een knoop die gemakkelijk losgaat!) en we de ‘noodrem’ noemen.

Zo leer je geen nare gewoonten zoals het terugtrekken aan twee teugels of je balans houden m.b.v de teugels….omdat je er geen in je handen hebt! In plaats daarvan leer je om er kalm over na te denken en rustig je pony naar één kant in te draaien (onthoud: als je 1 kant van het paard stopt, stopt de andere kant ook!) zodat hij stopt en zich gaat ontspannen.

Daarbij is nu ook het punt aangekomen dat de ruitertjes leren om de pony, met beleefde fases, te vragen of hij voorwaarts gaat.

 Sturen

Alle eerste basisstappen heb je gehad, en nu is het tijd om te leren sturen. Ook dit doen we anders dan de meeste maneges. De kinderen in onze beginnerlessen krijgen namelijk nog steeds niet direct twee teugels om te sturen. Ze leren eerst sturen met 1 stick. Dit om twee redenen:

1. Met een stick is het moeilijker om de pony te dwingen om iets te doen. Je wordt zelf dus gedwongen om iets beleefd en correct te vragen en krijgt minder snel een gevecht. Daarbij gebruik je, automatisch, ook je zit veel beter wanneer je met een stick ‘duwt’ in plaats van aan een teugel trekt.
2. Je krijgt nog steeds niet de kans om die nare neiging te ontwikkelen om aan je teugels te trekken in geval van nood, als je schrikt, je balans kwijtraakt of simpelweg je zin niet krijgt

Wanneer dit allemaal op zijn plaats is: de jonge ruiter begrijpt het gedrag van haar pony redelijk, ze weet hoe ze haar pony op de grond moet opwarmen, ze heeft een stabiele zit, beheerst het principe van de noodrem én gebruikt haar zit om te sturen…..dán krijgt ze het voorrecht om met een dubbele teugel te mogen rijden: iets waar onze jonge ruitertjes ontzettend trots op zijn wanneer het moment daar is.

Stel je eens voor; een wereld waarin het gewoon is om zonder teugels te rijden, en je je sporen (of teugels!) letterlijk moet verdienen….wat zou dat je waard zijn?

Need translation? Click below to read the article in English—>